Codzienne wyjścia na zewnątrz, bez względu na pogodę, to niezwykle istotny element zdrowego rozwoju dziecka. Niezależnie od pory roku czy pogody, regularne zabawy na świeżym powietrzu przynoszą liczne korzyści, zarówno dla zdrowia fizycznego, jak i psychicznego dziecka. Oto główne zalety tego rodzaju aktywności:
Praktyczne wskazówki dla rodziców:
Wystrój sal w przedszkolach i żłobkach Montessori różni się od tradycyjnych placówek edukacyjnych. Opiera się na filozofii Marii Montessori, która podkreśla znaczenie przygotowanego otoczenia wspierającego samodzielność, eksplorację i naturalny rozwój dziecka. Oto główne cechy takiego wystroju:
Sala jest podzielona na różne obszary związane z aktywnościami Montessori. Każda strefa jest jasno określona, a materiały są umieszczone w sposób łatwo dostępny dla dzieci. Typowe strefy to:
Wystrój sali Montessori zachęca dzieci do samodzielności, eksploracji i rozwijania własnych zainteresowań, jednocześnie wspierając ich poczucie harmonii i porządku.
Nauczanie wg. zasad M.Montessori różni się od konwencjonalnych metod edukacji zarówno w podejściu, jak i w organizacji procesu nauczania. Kluczową różnicą jest filozofia stojąca za metodą Montessori, która stawia dziecko w centrum procesu edukacyjnego, umożliwiając mu samodzielne odkrywanie i rozwijanie swoich umiejętności.
Montessori: Edukacja skupia się na indywidualnych potrzebach dziecka. Dzieci uczą się we własnym tempie, realizując zadania zgodnie z własnymi zainteresowaniami. Nauczyciel pełni rolę przewodnika.
Edukacja konwencjonalna: Nauczanie jest zazwyczaj jednolite dla całej grupy. Tempo i zakres materiału są ustalane z góry przez program nauczania, a nauczyciel pełni rolę głównego źródła wiedzy.
Montessori: Nauczyciel jest obserwatorem i przewodnikiem. Jego zadaniem jest przygotowanie otoczenia, dostarczanie odpowiednich materiałów i wspieranie dziecka w odkrywaniu wiedzy.
Edukacja konwencjonalna: Nauczyciel przekazuje wiedzę, prowadzi lekcje i kontroluje przebieg nauczania w grupie.
Montessori:
Przygotowane otoczenie z naturalnych, estetycznych materiałów.
Materiały są konkretne, zaprojektowane do pracy samodzielnej, np. różowa wieża, cylindry czy karty sensoryczne.
Dziecko ma dostęp do materiałów i może je wybierać zgodnie z zainteresowaniami.
Edukacja konwencjonalna:
Standardowe wyposażenie sal, takie jak ławki i tablice.
Materiały dydaktyczne, podręczniki i pomoce są wybierane przez nauczyciela.
Wiele nauki odbywa się w formie teoretycznej.
Montessori:
Brak sztywnych ram czasowych. Dzieci pracują w dłuższych blokach czasowych (np. 2-3 godziny), co pozwala na głębsze skupienie i eksplorację.
Program jest elastyczny, dostosowywany do potrzeb i zainteresowań dziecka.
Edukacja konwencjonalna:
Z góry ustalony harmonogram lekcji i podział czasu na konkretne przedmioty.
Program realizowany według jednolitego planu dla wszystkich dzieci.
Montessori:
Dzieci uczą się przez samodzielne działanie i doświadczenie. Są zachęcane do podejmowania decyzji i rozwiązywania problemów na własną rękę.
Błędy są postrzegane jako naturalny element procesu uczenia się.
Edukacja konwencjonalna:
Dzieci często wykonują zadania pod kierunkiem nauczyciela, zgodnie z jego wskazówkami.
Większy nacisk na poprawność i ocenianie wyników pracy.
Montessori:
Grupy mieszane wiekowo (np. 3-6 lat, 6-9 lat), co sprzyja współpracy, uczeniu się od siebie nawzajem i wzajemnej pomocy.
Edukacja konwencjonalna:
Dzieci są podzielone na grupy według wieku, co ogranicza interakcje między różnymi poziomami rozwoju.
Montessori: Celem jest rozwój dziecka jako całości – intelektualny, emocjonalny, społeczny i fizyczny. Ważne jest kształtowanie samodzielności, odpowiedzialności i naturalnej ciekawości świata.
Edukacja konwencjonalna: Celem jest przekazanie wiedzy zgodnie z programem nauczania, przygotowanie do egzaminów i osiągnięcie konkretnych wyników akademickich.
Montessori:
Podsumowując, metoda Montessori kładzie nacisk na indywidualny rozwój, samodzielność i aktywne odkrywanie świata, podczas gdy tradycyjne nauczanie bardziej skupia się na jednolitym przekazywaniu wiedzy i przygotowaniu dzieci do wymagań systemowych. Obie metody mają swoje mocne strony, ale Montessori wyróżnia się holistycznym podejściem do edukacji i rozwoju dziecka.
Żłobki i przedszkola prowadzone zgodnie z zasadami Marii Montessori wspierają rozwój dzieci w naturalny, spokojny i indywidualny sposób, również w tak ważnych etapach jak odpieluchowanie czy pozbycie się smoczka. W filozofii Montessori nacisk kładzie się na samodzielność, szacunek do dziecka i jego gotowość do podejmowania kolejnych kroków w rozwoju. Oto, jak te procesy są wspierane:
Przygotowanie otoczenia
Dostosowane toalety: W żłobkach i przedszkolach Montessori znajdują się toalety i umywalki dostosowane do wzrostu dzieci, co zachęca je do samodzielnego korzystania z łazienki.
Pomocne materiały: Dostępne są nocniki, nakładki na sedes oraz kosze na brudne ubrania, które dzieci mogą łatwo obsługiwać.
Indywidualne podejście
Nie zmusza się dzieci do odpieluchowania w określonym wieku – czeka się, aż dziecko wykaże gotowość (np. interesuje się korzystaniem z toalety, zgłasza dyskomfort w pieluszce).
Nauczyciele wspierają dziecko w jego próbach bez naciskania ani karania za „wpadki”. Proces jest traktowany jako naturalny element rozwoju.
Rozwój samodzielności
Dziecko jest zachęcane do samodzielnego zdejmowania i zakładania spodni czy majtek, co wzmacnia jego pewność siebie i poczucie sprawczości.
Nauczyciele pomagają dziecku rozpoznać sygnały z ciała, które wskazują na potrzebę skorzystania z toalety.
Nie ma presji na szybkie pozbycie się smoczka, chyba, że są wskazania zdrowotne – każde dziecko ma inne tempo rozwoju emocjonalnego i potrzeby związane z poczuciem bezpieczeństwa.
Smoczek traktuje się jako narzędzie do ukojenia, które dziecko samo stopniowo przestaje potrzebować, gdy rozwija inne sposoby radzenia sobie z emocjami.
Wsparcie emocjonalne
Dzieci są wspierane w budowaniu poczucia bezpieczeństwa poprzez relacje z nauczycielami i rówieśnikami.
Gdy dziecko jest gotowe, odstawienie smoczka przebiega w sposób naturalny, np. przez ograniczanie jego użycia do określonych sytuacji (np. drzemki).
Zamiana na inne sposoby ukojenia
Wprowadza się alternatywne metody uspokajania, takie jak przytulanie miękkiej zabawki, głaskanie kocyka czy techniki oddechowe.
Dziecko może uczestniczyć w podjęciu decyzji o oddaniu lub „pożegnaniu” smoczka, co wzmacnia jego poczucie sprawczości.
Szacunek do dziecka
Dziecko nie jest zawstydzane ani krytykowane za korzystanie z pieluszki, smoczka czy inne potrzeby. Nauczyciele podążają za jego gotowością i wspierają je w stopniowym przechodzeniu do kolejnych etapów rozwoju.
Wzmacnianie samodzielności
Procesy, takie jak odpieluchowanie czy odstawienie smoczka, są traktowane jako okazja do rozwijania samodzielności i budowania zaufania do własnych możliwości.
Zachęcanie poprzez obserwację rówieśników
Dzieci w grupach Montessori często uczą się przez obserwację starszych kolegów, którzy już korzystają z toalety lub nie potrzebują smoczka, co motywuje je do naśladowania tych zachowań.
Kierowanie uwagi na inne aktywności
Zamiast skupiać się na samym „problemie”, nauczyciele kierują uwagę dziecka na interesujące materiały dydaktyczne i aktywności, co pozwala mu naturalnie przestać potrzebować pieluszki czy smoczka.
Efekt metody Montessori
Dzięki podejściu opartemu na zrozumieniu i szacunku dziecko czuje się wspierane w swoim tempie. Odpieluchowanie i pozbycie się smoczka stają się dla niego naturalnym krokiem, który podejmuje, gdy jest na to gotowe, a cały proces przebiega w atmosferze spokoju i akceptacji.
W naszej placówce codziennie odbywają się zajęcia ze śpiewu i rytmiki, j.angielski jest wdrażany w sposób naturalny, poprzez piosenki w j. angielskim oraz codzienną mowę.
Dodatkowo raz w miesiącu jest dogoterapia, planujemy również rozpocząć zajęcia taneczne dla dzieci.
Jednocześnie organizowane warsztaty czy zajęcia dodatkowe: pokaz baniek, warsztaty regionalne, teatrzyki dla dzieci. Starszym dzieciom organizowane są krótkie wycieczki tematyczne, np. Planeta Dyń, ptaszarnia, dzień kinowy, zabawy andrzejkowe, świąteczne, itp.
Zajęcia dodatkowe, takie jak języki obce, zajęcia sportowe, muzyczne, teatralne czy plastyczne, mogą wspierać rozwój dzieci, rozwijać ich zainteresowania i umiejętności. Jednak nadmiar takich aktywności może prowadzić do przestymulowania, szczególnie u małych dzieci, które potrzebują czasu na swobodną zabawę, odpoczynek i przetwarzanie zdobytych doświadczeń.
Zapewnienie dzieciom odpowiedniego balansu między zajęciami dodatkowymi a czasem na swobodną zabawę, odpoczynek i regenerację.
Unikanie organizowania zajęć dodatkowych w godzinach popołudniowych, gdy dzieci są już zmęczone.
Wybór zajęć dopasowanych do etapu rozwojowego dziecka, które nie wymagają nadmiernej koncentracji i wysiłku.
Ograniczenie liczby aktywności w tygodniu, aby dziecko miało czas na przyswajanie nowych umiejętności.
Przedszkole powinno oferować codzienny czas na swobodną, niestrukturalną zabawę, która pozwala dzieciom na rozwijanie kreatywności i relaks.
Zabawa jest kluczowa dla zdrowego rozwoju emocjonalnego, społecznego i poznawczego dzieci.
Informowanie rodziców o potrzebie równowagi w harmonogramie dziecka i roli odpoczynku w jego rozwoju.
Zachęcanie rodziców do wybierania zajęć zgodnie z zainteresowaniami i gotowością dziecka, zamiast kierować się wyłącznie modą lub ambicjami.
Nauczyciele powinni uważnie obserwować dzieci i reagować na oznaki zmęczenia lub przeciążenia.
Dzieci, które wykazują oznaki przestymulowania, mogą potrzebować więcej czasu na relaks i mniej intensywnego udziału w zajęciach.
Podsumowanie
Przedszkole powinno być miejscem, które wspiera harmonijny rozwój dziecka, a nie staje się źródłem nadmiernego stresu. Zajęcia dodatkowe mogą być wartościowe, jeśli są odpowiednio dobrane i zrównoważone z potrzebą odpoczynku i swobodnej zabawy. Kluczowe jest, aby zarówno nauczyciele, jak i rodzice uważnie obserwowali dziecko, słuchali jego potrzeb i dbali o to, by proces edukacyjny przebiegał w atmosferze spokoju i radości.
W naszej placówce codziennie odbywają się zajęcia ze śpiewu i rytmiki, j.angielski jest wdrażany w sposób naturalny, poprzez piosenki w j. angielskim oraz codzienną mowę.
Dodatkowo raz w miesiącu jest dogoterapia, planujemy również rozpocząć zajęcia taneczne dla dzieci.
Jednocześnie organizowane są warsztaty czy zajęcia dodatkowe: pokaz baniek, warsztaty regionalne, teatrzyki dla dzieci. Starszym dzieciom organizowane są krótkie wycieczki tematyczne, np. Planeta Dyń, ptaszarnia, dzień kinowy, zabawy andrzejkowe, świąteczne, itp.
Wprowadzanie nauki języka angielskiego w żłobku i przedszkolu jest coraz bardziej popularne, szczególnie poprzez zanurzenie dzieci w języku w naturalny sposób. Codzienne używanie angielskiego w normalnych sytuacjach życia przedszkolnego i żłobkowego pozwala na efektywną naukę bez presji, wykorzystując chłonność językową dzieci w wieku wczesnodziecięcym.
Naturalne przyswajanie: Małe dzieci uczą się języka w sposób intuicyjny, podobnie jak swojego języka ojczystego. Częsty kontakt z językiem angielskim w codziennych sytuacjach pozwala im osłuchać się z brzmieniem i rytmem języka.
Brak stresu: Angielski nie jest wprowadzany jako odrębna „lekcja”, lecz jako element codziennego życia, co zmniejsza stres i zwiększa motywację.
Kontekst: Dzieci rozumieją znaczenie słów i zwrotów dzięki kontekstowi sytuacyjnemu – to naturalny sposób uczenia się, wspierający praktyczne zastosowanie języka.
Sposoby codziennego użycia języka angielskiego w żłobku i przedszkolu
- Codzienne czynności i rutyna
Nauczyciele używają angielskiego podczas typowych aktywności, takich jak:
Powitania i pożegnania: "Good morning!", "See you tomorrow!".
Mycie rąk: "Let’s wash our hands!".
Jedzenie posiłków: "What would you like to eat?", "Can you pass the plate?".
Ubieranie się: "Let’s put on your shoes!", "Where is your hat?".
W ten sposób dzieci uczą się słów i zwrotów związanych z codziennymi czynnościami w praktycznym kontekście.
- Zabawa
Angielski wprowadzany jest podczas zabaw, np.:
Gry ruchowe z instrukcjami: "Jump!", "Run!", "Stop!".
Śpiewanie piosenek: "Twinkle, Twinkle, Little Star", "If You’re Happy and You Know It".
Proste gry językowe: np. rozpoznawanie kolorów ("What color is it?") czy przedmiotów ("What’s this?").
Zabawa angażuje dzieci emocjonalnie, co ułatwia zapamiętywanie nowych słów i zwrotów.
- Czytanie i opowiadanie historyjek
Codzienne czytanie prostych książeczek w języku angielskim, np. "The Very Hungry Caterpillar" lub "Brown Bear, Brown Bear, What Do You See?".
Opowiadanie prostych historyjek z wykorzystaniem obrazków i gestów, co wspiera rozumienie kontekstowe.
- Piosenki i rymowanki
Regularne śpiewanie piosenek i powtarzanie rymowanek w języku angielskim wspiera naukę rytmu i melodii języka.
Rymowanki, takie jak "Head, Shoulders, Knees, and Toes", pomagają w nauce słownictwa związanego z ciałem.
- Komunikacja w czasie rzeczywistym
Nauczyciele wplatają angielski w naturalne interakcje, np. komentując, co się dzieje: "Look, it’s raining!", "Your drawing is beautiful!".
Zachęcają dzieci do reagowania, nawet jeśli odpowiedzi początkowo są w języku ojczystym, co jest naturalnym etapem dwujęzyczności.
2. Jakie są korzyści takiego podejścia?
- Dwujęzyczność sytuacyjna: Dzieci poznają angielski w naturalnym kontekście, dzięki czemu łatwiej rozumieją i używają języka w odpowiednich sytuacjach.
- Rozwijanie słuchu fonetycznego: Regularne słuchanie angielskiego pomaga dzieciom w rozpoznawaniu dźwięków i intonacji języka.
- Brak barier językowych: Dzieci od najmłodszych lat oswajają się z językiem, dzięki czemu są bardziej otwarte na jego użycie w przyszłości.
- Integracja nauki z codziennym życiem: Angielski staje się naturalnym elementem codziennych aktywności, co zmniejsza postrzeganie go jako trudnego przedmiotu w przyszłości.
Celem naszej fundacji jest rozwój i wspieranie najmłodszych.
© 2024 Fundacja Montessori Realizacja Ads Like
